Peşinen söyleyeyim; Doğu Perinçek getirmedi ama Doğu Perinçek sonuna kadar onda keramet aradı, sanırım hâlâ arayıp duruyor. Bulunca belki "halkımızı" da ikna eder deyip dalalım mevzuya. * Hatıralarını yazarken insanın her sırrını ele vermesi zordur. Hiçbir hatıra kitabı isterse dünyanın en...

Çok uzun yıllardan beri, hiç bitmeyen ezeli dertlerimizden birisi olan Türkiye'de demokrasinin kalitesine dair biri, pek hoşumuza gitmeyen bir laf söylese, hukuk meselesinden siyasi bir yığın hadiseye kadar bizi sarmalamış olan dertlerimize çare bulmada pek becerikli olmadığımızı dillendirse...

Semavere, sarnıca, lüzumsuz adama, havadaki buluta, son kuşlara, birtakım insanlara, balıkçılara, meyhanecilere, çımacılara, vapurlara, balıklara, hallaçlara, gece gezen kadınlara, Yüksekkaldırım yosmalarına, çöpçülere, sığırtmaçlara, papaz efendiye külhanbeylere, kestanecilere, topal martıya, ay...

Feshane'deki geniş alana yayıldıkça yayılmış; bir sanatçının bu kadar eser yapabilmesi için yemeden içmeden, gezip uyumadan gece gündüz çalışması gerekir hissini veren Ahmet Güneştekin'in "Kayıp Alfabe" sergisinin hemen girişinde karşıma çıkan; memleketinden kaçarken yoluna çıkan engin denizlerin...

Süt çocuklarıyız hepimiz. İlk içtiğimizdir. Tattığımız ilk içecek… Bir yaşa gelene kadar anne sütü besler bizi… Sonra annemiz sütle ilişkimizi keser ama sütle ilişkimiz kesilmez. Bu kez hayvan sütüne dadanırız. O süt olmasaydı hiçbir köyde hiçbir çocuk büyümezdi. Baharı dört gözle beklerdik....

Hızlı trenle; katar katar, aheste aheste giden normal yolcu trenleriyle yapılan yolculuğunun tadı yoktur. Her şey çok hızlı geçer pencerenin önünden. Manzaraya bakıp başka alemlere dalamazsın. Manzara, yanınızdan hızla kaçan, bir türlü yetişemediğin bir sevdiceğe döner. Bu yüzden hızlı tren...

Gaziantep deyince akla yemek gelir. Ama belli bir yemek değil, yemeğin her çeşidi. Kebaptan lahmacuna, çorbadan baklavaya… Oysa adı kebapla özdeşleşmiş Urfa var hemen bitişiğinde. Ama Urfa'nın adı -her ne kadar Urfalılar bunu kabul etmezlerse de- yemekten çok "yanık sesle" özdeştir. Antep'in...

Her yer, önümüze dikilmiş kapkara bir duvar gibi kör karanlıktı. Gecenin koynunda, zifiri karanlıkta, ayaklarımızın altında gezinen sayısız börtü böceğin her biri, kendi alemine doğru yolculuk halindeydi. Biz de kendi yolculuğumuza çıkmıştık. Gece her türlü kanun dışı eylemi, bir sır saklar gibi...

SAVAŞ BİTTİ "Bir savaştan yeni çıktık. Yaralıyız hepimiz. Kan damlıyor hâlâ bir yerlerimizden. Hâlâ birçok evde taziye var. Hâlâ birçok ana karalar bağlamış, hâlâ birçok gelin askere gönderdiği kocasının yolunu gözlüyor. Evlerin duvarlarına asılan yitirilmiş insanların fotoğraflarının hiçbiri...

Bir annenin başına gelebilecek en büyük felaket, küçük çocuğunu bir yatılı okula bırakıp gitmektir. Bu felaket annemin başına geldi! Gölgeler uzamış, güneş dağın arkasına bir el tarafından zorla itilmiş gibi kana kana batıyor. Dağlardan dalga dalga hüzün yağıyor üzerimize. Küçük elimi bıraktı,...

Ya Sırrı; Hepi topu birkaç ay önceydi. "Mendilimde çocuk sesleri" başlıklı yazımı okumuş, "ciğerimi söktün" diye mesaj atmıştın. Edip Cansever'in "Mendilimde Kan Sesleri" şiirinden mülhem bir yazıydı o yazı. Bu şiirin seni "hasta" ettiğini biliyordum. "Yapma ya… bir yazı işte… bir şiir," demiştim...

Bir şehre bir dağı aşarak varmak, bir denizden geçerek girmek, bir virajı alarak ulaşmak insanda hep bir hayret duygusu uyandırır. ("Gemlik'e doğru/Denizi göreceksin/Sakın Şaşırma"-Orhan Veli) Memleketim Hakkari'ye de "serê solan" virajı alınarak girilir; şehir aniden çıkar karşına. Aynı virajdan...

(Bu yazıyı, beş yıl süren ateşkes döneminden sonra 1 Haziran 2004 tarihinde PKK ateşkesi bozup tekrar silaha sarılınca yazdım ve 5 Haziran 2004 günü bir günlük gazetede yayınlandı. Aradan 21 sene geçti. 27 Şubat 2025 tarihinde Abdullah Öcalan örgütü PKK'ya "ömrünü artık tamamladığını, silah...

Arada bir aklıma belki de birçoğunuza tuhaf gelecek şu soru gelir: Acaba büyük yaratıcılar, yazarlar, alimler, şairler ölürken son saatlerinde hangi kitabı okuyorlardı? Biraz araştırılsa cevabı kolayca bulunacak bir sorudur aslında bu soru ama çokça araştırma yapmadan mesela Tolstoy'un ölmeden...

Çok iddialı bir cümleyle başlayacağım yazıya: Tarihi boyunca Türkiye'de; bu memleketin tarihini, sosyolojisini, kültürünü, aydının derbederliğini, halkının ferasetini, devletin işlevini gerçek anlamda kavramış, "Türk insanının cevherini" arayıp bulmuş, ondan romanlar devşirmiş, sağlam tezler öne...

"Duydum ki bizi bırakmaya azmediyorsun, etme Başka bir yar, başka bir dosta meylediyorsun, etme" Etme Sırrı! Bizi böyle çaresiz, bizi böyle derbeder bırakma! Etrafımızı kuşatmış kör kuyular merdivensiz qardaş, bizi onların dibinde bırakma! Ortalık dağınık; toplamadan öyle gitme! Kalbine biraz...

Selam alışverişimiz olmuştu; ben ona selam göndermiş, ondan da selam almıştım. O Perulu, kudretli bir yazardı; ben Hakkarili, ona hayran sıradan bir okuruydum. Ben onu romanlarından tanıyordum, o ise beni hiç tanımadı. Şiddetin ama her türlü şiddetin; devletin her yerde, ona karşı silahlı mücadele...

Geçmişte hiçbir şey yaşadığımız gibi değil, her şey hatırladığımız gibidir. * Tahta köprünün üzerinde durmuş, altından akan suya bakıyordum. Şairin baktığı gibi değil, sahiden de suya bakıyordum. Zihin bizden bağımsızdır, başına buyruktur hafıza. Biz istemesek de birtakım iç içe geçmiş ters yüz...

Son günlerde tekrar gündeme gelen Zülfü Livaneli'nin "Yiğidim aslanım burda yatıyor" türküsünün otuz iki kısım tekmili birden hikâyesi; büyük şair Nazım Hikmet'in 17 Ocak 1938'de İstanbul'da gözaltına alınarak Ankara'ya götürülmesi, burada "asker kişileri üstlerine karşı kışkırtmak" suçlamasıyla...

Dünyada, yazarlarına şairlerine, sanatçılarına çok kötü muamele yapmış devletlerin başında Rusya geliyorsa, ikincisi Türkiye'dir. Ama Rusya; yazarlarına, şairlerine, sanatçılarına yaşarken ne kadar çok kötülük yapmışsa, ölümlerinin arkasından o kadar gözyaşı dökmüş, onları kendisini affettirmek...